Jak zapewne większość z Was wie, Raspberry Pi jako głównego nośnika pamięci używa karty SD (lub miniSD/microSD), co ma swoje zalety, ale i wady – limitowana ilość zapisu (teoretycznie i odczytu) komórek pamięci.
Wprawdzie są to zazwyczaj na tyle duże wartości, że nie ma co się nimi przejmować podczas „normalnego użytkowania”, ale tam gdzie dane są często modyfikowane (np. odczyty z różnych czujników – ale o tym będzie zapewne później) można pomyśleć o jakiś alternatywnych rozwiązaniach…