Motorola Moto G to chyba mój pierwszy telefon komórkowy, który nie jest w jakiś mniej lub bardziej „nieautoryzowany sposób” modyfikowany. Sam czasem się dziwie, gdzieś tam zapisuje sobie plan by się w końcu zebrać, zrobić roota – tyle, że oznacza to później sporo dodatkowej pracy, by zainstalować i skonfigurować wszystkie używane programy…
BackUp oczywiście jest, ale nawet ten „wspierany przez system/Google” z wykorzystaniem ADB bez roota nie potrafi prawidłowo skopiować wszystkich programów wraz z ich ustawieniami.
Przez ten czas zorientowałem się, że tak naprawdę w codziennych zastosowaniach root nie jest mi (już) do niczego potrzebny (pozbędę się jeszcze trochę tego „butnego” podejścia do elektroniki, i będę mógł zacząć używać urządzeń Apple ;-)), choć jakby był, to… pewnie do czegoś bym go wykorzystał – choćby do lepszej kopii zapasowej, czy nagrywania rozmów.
I chyba właśnie tego – do dzisiaj – najbardziej mi w mojej niezrootowanej Moto G brakowało…